دانشجوی امروز مملکت نماد بیکاری و مهاجرت است
پیام بوشهر- امید فراغت: از دانشـجوی نماد آزادي خواهی، دموکراسی و تغییر و تبدیل به دانشجوي نماد بیکاري و مهاجرت رسیدیم!
چه روش و منشی واقعیت های تلخِ دانشـجویی امروز را ایجاد کرده است؟ 
روزي روزگاري دانشجویی مظهر و نماد باز تولید و بازتعریف وضعیت موجود بود. حکمرانان موظف به پاسخگویی به دانشجویان بودند و به تعبیري دانشـجویان سَر، چشم، گوش و زبان جامعه به حساب می آمدند و ملت احقاق حق و حقوق شهروندي شان را به دانشجویان محول کرده بودند!
در آن روزگاران دانشـجو نقش امداد و نجات جامعه را بازي می کرد و این نقشی پذیرفتنی از سوي ملت بود.
باید پذیرفت دانشجوی امروز مملکت به درستی و با پوسـت و گوشــت و اســتخوان معنی و مفهوم تحقیر، سرخوردگی، افسـردگی، غم، اندوه، ناامیدي، سرکوب و بن بست را می فهمد.
دانشجوي امروز مملکت مجبور است به جاي درس خواندن، تن به هـر نوع کاري بدهد تا بتواند از پس تامین هزینه هاي آن بر بیاید.
دانشجوي امروز مملکت در گل و لاي جامعه گیر کرده و به تعبیري در به هم ریختگی جامعه هضم شده است.
دانشـجوي امروز مملکت شبیه به هر کسـی هسـت جزء دانشجو. دانشجوي امروز مملکت متوجه شده در فضـایی که تعهد بر تخصـص ارجحیت دارد باید به دنبال درک و شناخت روابط بر ضـوابط برود! باید به دنبال قالب پذیري باشد. ذهن دانشـجوي امروز مملکت پُر از معنی و مفهوم هاي وارونه است.
دانشجوي امروز مملکت متوجه شده اسـت اگر پیرو این خط و یا آن خط نباشـد کلاهش پس معرکه است، بنابراین به درسـتی فهمیده که انتهاي خط علم در یک جامعه وارونه چیزي جـزء بیکاري و مهاجرت نیست!
باید پذیرفت معنی و مفهوم دانشجویی نسـبت به گذشته دچار تغییر و تبدیل اساسی شده است.
در فضـایی که ادبیاتِ «هر که با من همدم است، او آدم است» جاري و ساري است، معلوم است که براي رسـیدن به مواهب مادي و معـنوي تولـیدِ خودي هاي بــیخودي می کند.
دانشجوي امروز مملکت با چشمان غیر مســـلح، واقعیت هاي پیدا و پنهان جامعه را می بیند و تصمیم می گیرد که فرار را بر قرار ترجیح دهد